прычыніцца

прычыніцца зак.

1. Послужить причиной.

Можна сказаць з упэўненасцю, што гэта ён (Вялічка) першы прычыніўся да таго, што вобраз яе вырысоўваўся перад усімі, як незвычайны. Чорны.

2. Оказаться причастным к чему-либо.

Ён (Давыд) яшчэ перад вайной выпісваў «Нашу ніву» і хоць не вершам, але крыху прычыніўся да краснага пісьменства. Калюга. Разам з гэтым чалавекам прыйшла пагалоска, праўда ці чутка, нібыта прычыніўся ён да паўстання матросаў недзе на Чорным моры. Лужанін.